Doos vol herinneringen

Gisteravond zat ik gezellig met mijn vriendin bij te praten (niet dat we wat bij te praten hadden, maar het is meer dat we altijd wel kunnen praten). We kregen het over vroeger. Je hebt allemaal zo'n periode dat er zoveel gebeurt dat je het zelf niet meer kunt volgen. Vervolgens kijk je er jaren later op terug en vraag je je af waarom het gegaan is zoals het gegaan is.

Natuurlijk je moet niet te veel stil staan bij het verleden, maar je kunt wel de mooie herinneringen koesteren. Al mijn herinneringen zitten in een grote doos. Dat is zo'n doos die je bijna nooit opent, maar gisteren vroeg mijn vriendin ergens naar en toen ben ik op zoek gegaan in mijn doos herinneringen. Nadat mijn vriendin weg was, kon ik het toch niet laten om die doos volledig door te spitten. En 'what a trip down memory lane' was dat.

Mijn doos herinneringen zit vol met foto's, kaartjes, brieven en tickets. Al eerder heb ik verteld over mijn verzamelwoede, ik verzamel dus ook herinneringen. Foto's van vrienden, kaartjes van ex-vriendjes, brieven van (vroegere) vrienden en tickets van voorstellingen en plaatsen waar ik ben geweest. Alleen speciale dingen zitten er in die doos. En wat een emoties kwamen er los, maar ik heb vooral erg gelachen om bepaalde kaartjes. Serieus, soms kunnen mensen je echt zo aan het lachen maken om niks. En het leukste is, die mensen zijn eigenlijk helemaal niet veranderd. Verder soms natte ogen gekregen van bepaalde brieven, maar zelfs dat gaf me een goed gevoel.

Mijn trip naar het verleden was geweldig, maar uiteindelijk leef ik liever in het heden. Ik vind het heerlijk om nu 'volwassen' te zijn. Veel minder (onbelangrijke) zorgen en me veel minder druk maken om (banale) zaken. :)