Storingsdag?

Vandaag had ik lesvrij, was wel lekker. Ik moest nog wel dingen doen voor school, maar ik hoefde er in ieder geval niet heen. Vanmorgen eerst lekker uitgeslapen, want ik had 2 lange lesdagen achter de rug. Ik word dus wakker vanmorgen en zie dat mijn wekker het niet doet. Vervolgens wil ik de tv aanzetten en dat wil niet. Aha, dat lijkt op een stroomstoring.

Kan gebeuren, ik ga eerst maar even douchen. Mijn moeder roept nog: ”Er is een stroomstoring, dus het kan zijn dat je geen warm water hebt.” Toch kwam er gewoon warm water uit de kraan. Ik kom naar beneden om even een ontbijtje te nuttigen en mijn moeder vertelt dat ze in het dorp was en alles ligt plat. Ook had ze gehoord dat het wel lang kon gaan duren. Wel bleek al snel dat de pc van mijn moeder gewoon functioneerde en het licht van de wc. De rest deed het nog niet.

Na een paar uur wachten ging mijn moeder toch maar even kijken op internet of ze al meer wisten. Leest ze dat de storing na ruim een kwartier al was opgelost. Dus ik zeg voorzichtig: “Uhm, misschien is er een stop gesprongen..” De meterkast geopend en toen zagen we inderdaad dat er 1 afweek. Binnen een paar minuten hadden we toen weer stroom. Vet grappig dat we niet bedacht hadden dat het ook intern kon zijn.

Vanavond werkte de huistelefoon niet. Blijkt er een storing bij Telfort te zijn. Je hebt van die dagen dan is alles gestoord. Mijn dag is daarom ook heel anders verlopen dan gepland. Ach, het houdt het leven interessant.

Versieren doe je zo!

Een tijdje geleden kwam ik echt een ontzettend leuk artikel tegen op het internet over versieren. Toen had ik weinig tijd om het door te lezen en nu kwam ik het weer tegen. Het is echt een lang artikel, maar ik wil jullie even mee laten genieten van het versierproces. Dus alle singles die graag een man/vrouw willen, dit zijn de tips om iemand te versieren. :D

Het versierproces doorloopt meestal 9 fases:
1) Je bepaalt of iemand voor jou de moeite waard is. Het zou ideaal zijn als je niet alleen het uiterlijk maar ook het karakter zou kunnen beoordelen. Uiterlijke kenmerken zijn makkelijk waar te nemen. Wat het karakter betreft zul je in eerste instantie af moeten gaan op wat anderen je kunnen vertellen. Alleen door geruime tijd met elkaar op te trekken leer je elkaars persoonlijkheid kennen.
2) Je stelt vast of de ander vrij is. Dit is niet altijd even makkelijk, want als een vrouw met iemand anders staat te praten, kan dat een losse vriend zijn of haar broer. En als een man alleen is gekomen, wil dat nog niet zeggen dat hij geen partner heeft. De zaak wordt anders als twee mensen hand in hand lopen of elkaar langdurig kussen. Je kunt dan gevoeglijk aannemen dat ze een stel zijn. Is de relatie tussen twee mensen je niet duidelijk, probeer dan mee te luisteren en let op hun lichaamstaal.
3) Je trekt de aandacht. Dit doe je voornamelijk door oogcontact te maken en te glimlachen.
4) Je let op een reactie. Krijg je een glimlach terug? Kijkt hij/zij naar jou?
5) Je spreekt de ander aan.
6) Je verlengt de kennismaking door middel van een gesprek.
7) Je bouwt een band op door veel met elkaar om te gaan.
8) Je raakt de ander voor het eerst vluchtig aan.
9) Je maakt het aan.

Zo simpel is het nu. Je doorloopt niet altijd alle fases, maar dit is de uitgebreide versie, haha. Eigenlijk allemaal best logisch. Ik vind het altijd erg leuk om zulke artikelen te lezen. Het spel tussen man en vrouw (of twee mannen of twee vrouwen) blijft me fascineren. En je steekt er altijd weer wat van op.

Bron: Alles over versieren - Robert Castermans

De vrouw met die ogen?

De laatste week heb ik gedurende de werkweek elke dag in de bus gezeten van Leek naar Groningen. Na een aantal dagen gereisd te hebben begin ik nu mensen te herkennen. Alleen weet je de namen niet van al die mensen. Daarom geef ik mensen altijd zelf een naam. Bijvoorbeeld de vrouw met die ogen, de man met dat boek, het meisje met die mooie uitstraling, enz.enz. Iemand dus beschrijven n.a.v. uiterlijke kenmerken. Best grappig eigenlijk!

In Griekenland deden we dat ook. Er zaten een hoop Russen in ons hotel die we nooit spraken, maar waar we het wel over hadden. Een aantal voorbeelden:
- Redhead girl (was het meisje (jaar of 18) met de lange rode vlechtjes)
- Our gay friend (deze man was echt homoseksueel, dat was ook te zien)
- Mrs. Smiley (deze vrouw keek altijd chagrijnig)
- Annoying girls (deze meiden vonden het leuk bommetje te doen in het zwembad)
- Little friend (het schattige Griekse jongetje van 4)
En zo hadden we nog meer namen bedacht. Het grappige was dat we altijd gelijk begrepen wat we bedoelden. Die namen ontstonden gewoon.

Aan het eind van onze vakantie zaten we samen op onze hotelkamer en toen bedachten we het imitatie-spelletje. Dat was hilarisch! Iedereen die we kenden van vakantie probeerden we na te doen (en elkaar ook) en dan moest de ander raden wie we bedoelden. Best leuk om je daar eens in te verdiepen, want dan zie je dat iedereen zijn eigen kenmerken heeft.

Streaken

Wie vanavond Life and Cooking heeft gekeken kan de streaker niet gemist hebben. Carlo en Irene waren zeer verrast met dit onaangekondigde bezoek. De man stond in zijn slip en met de tekst ‘Bart is still alive’ op zijn buik in de studio. Toen Carlo tegen hem zei dat Paul de Leeuw een paar maanden geleden de Vegan Streaker vroeg zijn slip uit te trekken in Mooi! Weer de Leeuw, kreeg hij niet eens de kans om zijn zin af te maken. De streaker trok gelijk zijn slip naar beneden. Carlo lag toen helemaal dubbel van het lachen (vanwege de schrik, verwacht ik). Uiteindelijk hebben we niks gezien, want er gingen gelijk mensen voor het beeld staan, toen hij zijn slip naar beneden trok.

De mooiste reactie was nog wel van Julio Iglesias jr (die was ook in de studio). Hij zei dat hij dit nog nooit had mee gemaakt en voegde er nog aan toe dat hij dacht dat hij een kleintje had, maar…Ach jullie begrijpen het vervolg wel. Ik lag helemaal blauw van het lachen. Natuurlijk is het wat ongepast, maar ik hou wel van een beetje opschudding. Irene bood later haar excuses aan, vooral voor de jonge kijkers, maar dat de redactie van Life and Cooking hier ook niets van wist. Deze streaker leek van BNN te komen, gezien de tekst op zijn buik. BNN is bezig met een lidmaatschapsactie, dus dit ligt wel in de lijn. We zullen het nog wel horen.

Toch vraag ik me af waarom mensen willen streaken. Als je een boodschap wilt overbrengen kun je ook met een bord de studio inlopen. Of is het gewoon de kick?

Dag vol visite

Vandaag was de dag van de visite in huize Martina. Ik was weer in Emmeloord, dus meerdere mensen hadden even bedacht dat ik wel zin had in gezelschap. En gezellig was het in ieder geval. Ik vind het heerlijk als er mensen langs komen, hartstikke leuk. Alleen zijn vind ik ook lekker, maar uiteindelijk ben ik gewoon een sociaal dier en heb ik mensen om me heen nodig. Er is toch niets leukers dan praten met andere mensen over alle dingen die een mens bezig kan houden. En met iedereen heb je weer andere gesprekken. Hoe druk ik het ook ga krijgen de komende tijd, mijn sociale leven wil ik intact houden. Dat is belangrijk voor mij.

No place like home

Heerlijk dat het weekend is. Ik ben helemaal op vandaag. Mijn eerste schoolweek was vermoeiend, maar vooral ook erg leuk. Alleen moet ik nu even goed op mezelf letten en mezelf weer opladen. Voor volgende week weet ik beter waar mijn grens ligt. Dus gelukkig is het weekend en hoef ik nog niet te werken. Nu heb ik een hoop tijd voor mijn dingen. En het mooiste is dat ik vandaag ook weer thuis ben in Emmeloord. Kunnen jullie het verhaal van ‘The Wizard of Oz’? Ik ben een beetje als Dorothy, verlangend naar verre oorden, maar kom uiteindelijk ook weer graag thuis. Because there’s no place like home.

Vreemd en toch interessant

De bushalte is voor mij een belangrijke spot geworden, want ik sta er nu praktisch elke dag. Je ziet allerlei mensen daar staan wachten. Gisteren viel me één persoon erg op. Het was een man die er erg ongewoon uit zag. Het was geen knappe man en toch trok me iets in hem aan. Misschien wel juist omdat hij er zo apart uit zag. Eigenlijk snap je niet waarom, maar iemand is dan toch interessant. Kennen jullie dat gevoel?

Mijn eerste video

Nou ja, niet werkelijk de allereerste, maar wel de eerste van dit schooljaar. En er gaan er nog vele volgen heb ik begrepen. Ruim 6 jaar geleden moesten we ook al video’s maken van ons optreden als logopedist. Het opnemen valt wel mee, maar het terug kijken is zo verschrikkelijk!

Maar goed, terug naar de video. We moesten een test afnemen en dat opnemen op video. Die test is om uit te zoeken hoe het taalbegrip en taalkennis is bij een patiënt die een hersenbeschadiging (in het taal- en spraakcentrum) heeft gelopen. Wanneer je die test hebt gedaan kun je een behandelplan opstellen, omdat je weet hoe je de communicatie van die patiënt kunt proberen te verbeteren. Nu stond alleen het afnemen van de test op het programma, het behandelplan komt later.

Dus wij met zijn 3-en logopedistje spelen voor de camera. Elke keer 1 logopedist, 1 patiënt en 1 observant. Het viel me op dat het gesprek erom heen me redelijk af ging, beter dan een aantal jaren geleden. Ik heb natuurlijk wel wat gesprekservaring opgedaan de laatste jaren.

In ieder geval was het een heel leuk project en mag ik morgen tenminste gewoon de les inkomen (die video was een voorwaarde) voor de praktijktraining.

Omgefietst

Mijn goede besluit voor dit jaar is om zo vaak mogelijk op de fiets van Groningen CS naar mijn school te gaan. Het is lekker om even te fietsen in de buitenlucht en je pakt gelijk wat bewegingspuntjes per dag mee. Ik hou namelijk van fietsen en ik doe het veel te weinig, dus daarom deze doelstelling. Gisteren voor het eerst die route gefietst en ik wist het aardig te vinden, maar vanmiddag was ik het spoor totaal bijster zoals het een echte vrouw betaamt. ;)

Ik heb een prima gevoel voor richting, maar vandaag even niet. Eerst 2 rondjes gefietst en toen ben ik uiteindelijk om het centrum van Groningen heen gefietst (er doorheen is veel korter). Waar ik ongeveer 20 minuten voor nodig zou moeten hebben heeft me nu bijna een uur gekost. Leuk als je tegenwind en regen hebt. Ik was blij dat ik in de bus naar Leek zat, had het helemaal gehad. Maar vertel me nou niet dat ik niet genoeg beweging heb gehad vandaag! :D

Mijn start op school

Enigszins gespannen meldde ik mij vanmorgen bij de Academie voor Gezondheidsstudies. Tja, als je alleen je rooster hebt en daarnaast helemaal niks weet, waar begin je dan? Daar heb je dus informatiebalies voor. Maar natuurlijk word ik daar weer doorverwezen naar de frontoffice. Prima, ga ik naar de frontoffice. Laat nu net iedereen bedenken daar te staan wachten op hun beurt om die tijd. Natuurlijk laat ik mijn goede moed niet zaken en blijf netjes in de rij staan. Inmiddels begint de tijd te dringen, want mijn eerste college gaat binnen 5 minuten beginnen. Eindelijk ben ik dan aan de beurt. Er wordt mij verteld waar ik heen moet en ze geeft mij aan dat ik na college maar even terug moest komen voor meer uitleg. Heb ik daar voor in de rij gestaan?

Op naar mijn eerste college dus. Nog steeds heb ik geen idee wat me precies staat te wachten. Op het nippertje kom ik de collegezaal binnen en zie daar ontzettend veel dames (ongeveer 90) zitten. Natuurlijk denk ik op dat moment dat iedereen mij aankijkt, maar dat zit altijd in je eigen hoofd. Door de instelling ‘Het is voor mij heel gewoon dat ik college heb, ik kom hier al jaren’ in mijn hoofd aan te nemen probeer ik mijzelf op te peppen. Ergens vooraan is nog een plekje vrij, dus invoegen maar. Tijd om pen en papier te pakken. Maar wat denk je? Ben ik een pen vergeten! Lekker handig, maar mijn buurvrouw had gelukkig wel een extra pen voor mij. Oef, ook weer geregeld.

Dus nu kan het college eindelijk beginnen. De illusie dat ik langzaam kan beginnen wordt al in 1 minuut teniet gedaan. De docente begint met het verhaal dat ze ons welkom heet na de vakantie, maar dat we gelijk gaan beginnen met het onderwerp afasie. Ja, dat onderwerp herinner ik me nog wel. Helaas begin ik gelijk met 1 van mijn minst favoriete onderwerpen. Maar dat probeer ik los te laten en laat de docente vertellen. Er wordt veel verwezen naar leerjaar 1 (best raar om in het 2e jaar te beginnen), maar toch merk ik tot mijn grote vreugde dat alles nog niet zo diep is weggezakt. Ik kan het zowaar volgen, maar besluit gelijk dat ik me vanmiddag even ga verdiepen in het onderwerp.

Na dik een uur is het college afgelopen en zit ik vol met informatie en is mijn agenda al vol voor de rest van de week. We mogen donderdag gelijk al een praktijkopdracht doen. Morgen dus hard oefenen met 2 mede studenten. Terug naar de frontoffice waar zowaar een langere rij staat dan bijna 2 uur geleden. Ik denk er over om naar huis te gaan, maar gelukkig begint de rij te slinken. Toch maar kijken of iemand me verder kan helpen om misschien toegang te krijgen tot het intranet van de Hanzehogeschool.

De mevrouw van de frontoffice weet het ook niet, ik had via de post mijn inloggegevens moeten ontvangen. Dus stuurt ze me door naar de Studentenadministratie om na te kijken of ik wel al compleet geregisteerd ben. Dit was het geval en ik moest dus maar door naar de ICT helpdesk om mijn inloggegevens op te vragen. Natuurlijk ging het inloggen niet gelijk van een leien dakje, maar het werkt nu allemaal. De rest van de dag heb ik niets anders gedaan dan printen en dingen doornemen.

Nu ben ik onderweg naar bed om morgen weer opnieuw naar school te gaan, moet dan mijn tutor maar even te pakken zien te krijgen. De eerste dag ben ik in ieder geval al wat wijzer geworden!