Een hoop veranderd

A lot happened since the last time I posted. ;) Woensdag las ik thuis mijn mail van het werk. Die dag daarna zou er een belangrijke vergadering zijn en er werd verwacht dat je er zou zijn. Tja, dat is nieuws dat je niet elke week krijgt, dus had ik wel onheilspellende ideeen over die naderende vergadering. Wat voor belangrijk nieuws zou er komen? Zelf had ik al de meest rampzalige scenario's in mijn hoofd. Die zelfde ochtend moest ik nog behandelingen doen op school, maar ik was er niet met mijn hoofd bij. Ik kon niet wachten tot de bewuste vergadering.

Toen was het moment aangebroken. De eerste zin van de vergadering was zoiets als: Er is geen goede manier om dit te zeggen. Op dat moment dacht ik: We worden allemaal ontslagen, de afdeling wordt opgeheven. Maar gelukkig, dat was het niet. We zijn als afdeling alleen maar uitbesteed. Valt mee, he? :P Maar zonder gekheid, de afdeling waar ik werk is inderdaad uitbesteed inclusief personeel. Dat houdt in dat ik per 1 juli voor een andere werkgever werk. Ik blijf hetzelfde werk doen, maar voor een andere baas. Ik werk voor Marktplaats, maar op een andere plaats en krijg mijn salaris van een andere werkgever.

Wat ik daar van vind? Dat vind ik moeilijk te zeggen. Het is voor mij het einde van een tijdperk. Ik heb mijn studie als hoofdprioriteit, maar ik werk er al zo lang. Het voelt een beetje als de overname door eBay, maar toen bleven we nog Marktplaats. Straks werk ik voor Custom Connect. Het zal nieuwe mogelijkheden en kansen bieden, maar Marktplaats is een belangrijk deel van mijn leven geweest. We laten een hoop achter wat ik enorm jammer vind, maar de volgende wijsheid hou ik in mijn achterhoofd: "Als er ergens een deur wordt gesloten, zal er weer een raam worden geopend."

Parijs achter de rug

Eindelijk begin ik dan weer te wennen aan de dagelijkse beslommeringen. Afgelopen zondagavond ben ik terug gekomen uit Parijs en het was heerlijk. Maar maandag gelijk weer naar school en dat viel vies tegen. Gelukkig hoef ik nog maar een paar weken tot de zomervakantie.

Een korte samenvatting van mijn Hemelvaartsweekend in Parijs? Mooie objecten, goed weer, onverwachte wendingen, gezellig, veel toeristen, lekker eten, leuke terrasjes, kunst en prachtige gebouwen. Genoeg dus om uitermate te genieten. Maar goed, inmiddels is het gewone leven weer aangebroken en lijkt het alweer eeuwen geleden dat ik in Parijs ben geweest. Zucht…

Bonjour, je suis a Paris!

Studieboeken liggen in de kast, huis opgeruimd, spullen gepakt in mijn koffer, dus tijd om Nederland tijdelijk te verlaten. Want vandaag is het dan eindelijk zo ver: Ik ga naar Parijs. En daar heb ik reuze zin in. Wandelen langs de Seine, paraderen over de Champs Elysees, langs de Eiffeltoren, de Sacre Coeur en het Louvre, zippen aan een wijntje op een terrasje en croissantjes en baquettes bij het ontbijt. Ik heb er zin in en ben er klaar voor. We gaan er een paar leuke dagen van maken. Ik spreek jullie over ongeveer 5 dagen weer!

Ik heb gewonnen!

Een paar maanden geleden vroeg ik jullie allemaal de musical.blog.nl widget aan te klikken die ik op mijn blog en mijn hyves had gezet, want ik kon er mee winnen. Nou, dank jullie wel allemaal, want het heeft gewerkt. Ik heb gewonnen. Vet cool! Grote verrassing toen ik vanmiddag op mijn mail keek, maar ik vind het super leuk. Ik heb dan wel niet de Postcodekanjer gewonnen, maar dit is zeker ook een leuke winst. Wat heb ik nu gewonnen? Een musical pakket! Wat houdt het in? Geen idee, maar het wordt zo spoedig mogelijk naar me toe gestuurd. Ik ben erg benieuwd. Wat zal er in zitten?

Alle tijd, dacht ie...

Vanavond ging ik met de bus terug naar Emmeloord vanuit Groningen. Tot 18.30u had ik les en ik mocht iets eerder weg, zodat ik niet net te laat zou zijn voor mijn bus. Ik had dus alle tijd om de bus te halen en was dus ook ruimschoots op tijd. De buschauffeur had blijkbaar ook alle tijd, want die was er nog niet rond de vertrektijd. Tien minuten te laat komt die aangesjokt met nog een houding die niet verraad dat hij te laat is. Hij sjokte rustig naar de bus toe, deed rustig zijn jas uit en ging rustig alles voorbereiden. Intussen stond ik al wortel te schieten. Als je dan te laat bent, kun je wel een beetje vaart maken. Inmiddels begonnen mijn mede-passagiers zich ook al te ergeren, want eentje zei: 'Die man heeft ook alle tijd, maar ik niet.' Toen we dan uiteindelijk vertrokken was ik blij. Maar vervolgens ging hij bij elke halte uitgebreid stilstaan waardoor we nog meer over het schema heen kwamen. Als toppunt gaat hij ook nog bellen met zijn mobiel via zo'n oortje. Het gesprek was in de hele bus te horen en hij had commentaar op een vrouwspersoon (die verder niet bij naam genoemd werd). Al zijn prive perikelen gelijk ook even meegekregen. Hmmm, best een vriendelijke man, maar wat een aparte! Vond het niet echt representatief.

Wedding

Gisteren was dan eindelijk de grote dag aangebroken, mijn vriendin ging trouwen. Je leeft er zo lang naar toe en dan is die dag ineens aangebroken. Rond het middaguur werd ik verwacht bij haar schoonouders, daar gingen we even een hapje eten en wachten op het bruidspaar. Vervolgens kwamen ze aanrijden en ik moet zeggen: Wat een prachtig bruidspaar! Mijn vriendin zag er heel mooi uit en het paste perfect bij haar.

Vervolgens zijn er foto’s gemaakt met familie en vrienden. We moesten opschieten, want er zat regen in de lucht. Op het moment dat we richting het stadshuis gingen barstte het los. Vlak voor het ja-woord hoorden we ineens een harde klap door het onweer, een prachtig getimed moment. Bij het naar buiten lopen uit het stadhuis mochten we rozenblaadjes gooien naar het bruidspaar en we moesten het ook gelijk weer oprapen. Erg grappig om te zien hoe iedereen gelijk naar beneden dook na het gooien. Daarna naar de kerk waar het huwelijk werd bevestigd voor het aangezicht van God. Klinkt mooi, nietwaar? Het officiële gedeelte was daarmee afgelopen, alles is voorspoedig verlopen. Tijd om te eten en ons voor te bereiden op het feest.

We moesten naar een partycentrum wat echt midden in het bos op de Veluwe lag. Toen ik erheen reed, dacht ik: oké, op de terugweg heb ik iemand nodig om dit doolhof uit te komen. Het eten was heerlijk, daarna kon het feest beginnen. Er waren 200 mensen, dus genoeg volk. Ik heb veel gedanst, dat had ik sinds ik ziek ben geweest niet meer zo fanatiek gedaan. Het feest was geslaagd, we hebben veel lol gehad. Tja, zelfs het feit dat ik even opgesloten zat in de wc was toch wel grappig. Ik kwam er niet meer uit, maar gelukkig wist iemand me van buitenaf te redden.

Maar goed, uiteindelijk kwam er dan echt een eind aan het feest en zou ik achter vrienden aan rijden. Dat zij een Tom Tom hadden zou een geruststelling moeten wezen, maar dat hielp ook niet helemaal. Uiteindelijk kwamen we er wel, maar natuurlijk zijn er net wegen afgesloten die we wel in zouden moeten. Thuis aangekomen vond ik het jammer dat de dag was afgelopen. Het was voorbij gevlogen. Het bruidspaar heeft genoten en de lach op hun gezicht was niet meer weg te krijgen. Ik was ook heel trots op mijn vriendin, ze straalde van geluk en dat was mooi om te zien. Nu mag het bruidspaar op honeymoon, en… ga ik me voorbereiden op mijn trip naar Parijs.

Presenteren, te gek!

Vanmiddag zou ik samen met een klasgenoot een presentatie houden op de sportopleiding over logopedie. We vertellen dan hoe belangrijk een goede stem is en wat voor problemen er kunnen ontstaan. Verder ook tips en tops en praktische oefeningen. Van te voren had ik alleen wel een beetje een onzeker gevoel. Het was niet helemaal duidelijk wat ons te wachten stond en ik zag al helemaal een grote collegezaal vol met studenten voor me en dat leek me echt eng. Al snel werd duidelijk dat het maximaal 60 studenten konden zijn, die studenten konden namelijk kiezen of ze onze presentatie of een andere zouden volgen. Op eventueel 60 mensen waren onze oefeningen niet helemaal berekend. Maar goed, niks meer aan te doen. Dus daar stapten we het klaslokaal binnen (denkend en mijzelf motiverend: dit gaan we even doen) en daar zat een groep van ongeveer 25 studenten op ons te wachten. Na alles aangesloten te hebben, mochten we dan echt beginnen. Ik moet zeggen, het was super. Toen ik eenmaal begon met presenteren wilde ik dat het niet meer eindigde. Ik zat er zo lekker in. Dus ik ben hartstikke blij en ook wel een beetje trots dat ik het gedaan heb. ;)

Vrijgezellig

Het weekend was erg super. Ik moest natuurlijk gewoon werken, maar dat mocht de pret niet drukken. Vrijdag heeft mijn vader mijn badkamer een beetje aangepast. Ik ergerde me altijd aan mijn badkamer. Mijn douchegordijn is vervangen door een douchescherm, mijn mengkraan door een thermostaatkraan en er is een rekje opgehangen om mijn shampoo’s fatsoenlijk op te bergen. Zelf heb ik nog wel wat ideeen, maar dat moet even beter uitgewerkt worden. We doen het stap voor stap.

Zaterdag had ik een vrijgezellenfeest, want ja, mijn vriendin gaat trouwen. Dat is wel een feestje waard, dus dat hebben we dan ook gedaan. Nadat we allemaal (14 dames) verzameld waren, hebben we haar overvallen. We hebben haar verkleed als theemuts en toen lekker even gegeten. Daarna gingen we naar een soort activiteitencentrum waar we zouden sumoworstelen en tokkelen. Daarnaast mocht onze vrijgezel nog over de touwbaan. Helaas is ze niet in het water gevallen. De helft deed niet mee, waaronder ik zelf, maar aanmoedigen en foto’s maken kan ik ook heel goed. De hele tijd werden wij (maar voornamelijk onze vrijgezel) gedrild door een sergeant. Tja, trouwen mag niet zomaar. Als afsluiting hebben we lekker gegeten. Tja, ze zijn ook nog uitgegaan in wat kroegjes, maar mijn wekker ging de volgende morgen gewoon weer vroeg voor het werk, dus ben maar huiswaarts gekeerd.

Helaas kwam ik toen gisteren tot de constatering dat ik gewoon weer naar school moest vandaag. Pfff… Aangezien er nog heel veel mensen zijn, zie je ook maar weinig mensen in de stad, in de bus, op school. Het is allemaal wat rustiger. Op naar de zomervakantie!