Wedding

Gisteren was dan eindelijk de grote dag aangebroken, mijn vriendin ging trouwen. Je leeft er zo lang naar toe en dan is die dag ineens aangebroken. Rond het middaguur werd ik verwacht bij haar schoonouders, daar gingen we even een hapje eten en wachten op het bruidspaar. Vervolgens kwamen ze aanrijden en ik moet zeggen: Wat een prachtig bruidspaar! Mijn vriendin zag er heel mooi uit en het paste perfect bij haar.

Vervolgens zijn er foto’s gemaakt met familie en vrienden. We moesten opschieten, want er zat regen in de lucht. Op het moment dat we richting het stadshuis gingen barstte het los. Vlak voor het ja-woord hoorden we ineens een harde klap door het onweer, een prachtig getimed moment. Bij het naar buiten lopen uit het stadhuis mochten we rozenblaadjes gooien naar het bruidspaar en we moesten het ook gelijk weer oprapen. Erg grappig om te zien hoe iedereen gelijk naar beneden dook na het gooien. Daarna naar de kerk waar het huwelijk werd bevestigd voor het aangezicht van God. Klinkt mooi, nietwaar? Het officiële gedeelte was daarmee afgelopen, alles is voorspoedig verlopen. Tijd om te eten en ons voor te bereiden op het feest.

We moesten naar een partycentrum wat echt midden in het bos op de Veluwe lag. Toen ik erheen reed, dacht ik: oké, op de terugweg heb ik iemand nodig om dit doolhof uit te komen. Het eten was heerlijk, daarna kon het feest beginnen. Er waren 200 mensen, dus genoeg volk. Ik heb veel gedanst, dat had ik sinds ik ziek ben geweest niet meer zo fanatiek gedaan. Het feest was geslaagd, we hebben veel lol gehad. Tja, zelfs het feit dat ik even opgesloten zat in de wc was toch wel grappig. Ik kwam er niet meer uit, maar gelukkig wist iemand me van buitenaf te redden.

Maar goed, uiteindelijk kwam er dan echt een eind aan het feest en zou ik achter vrienden aan rijden. Dat zij een Tom Tom hadden zou een geruststelling moeten wezen, maar dat hielp ook niet helemaal. Uiteindelijk kwamen we er wel, maar natuurlijk zijn er net wegen afgesloten die we wel in zouden moeten. Thuis aangekomen vond ik het jammer dat de dag was afgelopen. Het was voorbij gevlogen. Het bruidspaar heeft genoten en de lach op hun gezicht was niet meer weg te krijgen. Ik was ook heel trots op mijn vriendin, ze straalde van geluk en dat was mooi om te zien. Nu mag het bruidspaar op honeymoon, en… ga ik me voorbereiden op mijn trip naar Parijs.