Mijn 11 dagen met Melissa

Nogal moeilijk om 11 dagen te beschrijven, want er is zo ontzettend veel gebeurd. We hebben veel lol gehad in Nederland en op Kreta. Mooie herinneringen gekweekt.

In Nederland hebben we voornamelijk zeer Hollandse dingen gedaan. Op Kreta hebben we eigenlijk vooral uitgerust en lol gemaakt. We zaten in het plaatsje Amoudara wat naast Heraklion ligt. De voorzieningen in het hotel waren prima. We hebben op het strand gelegen, bij het zwembad gezeten, aan de bar gehangen en gewinkeld. Hoe erg kan het leven zijn?

Verder ben ik erg te spreken over de Grieken. Ze hebben ons overal erg goed geholpen. Ik voelde me erg gewenst daar, dat is niet overal zo. Verder hebben we heel veel geleerd over de Griekse gewoontes. We hebben dan niet veel gezien, we hebben veel gesproken met de locals en daar steek je eigenlijk nog veel meer van op.

Maar omdat foto's meer zeggen dan duizend woorden zal ik maar niet veel meer vertellen. Anders zou deze weblog ook veel te lang worden, ik heb te veel verhalen.

Maandag 18 augustus kwam Melissa natuurlijk al Nederland, dus hebben we dinsdags Linda even bezocht. Tenslotte hadden Melissa en Linda elkaar ook al bijna een jaar niet meer gezien. Gezellig om weer bij elkaar te komen na Ghana, we misten alleen Jamie nog. Die komt waarschijnlijk in januari onze kant op. :)

Inmiddels zitten we hier al op Kreta, dus een kleine impressie hier. Vanaf het hotel gezien had je dus eerst het zwembad, daarna een bar en daarachter de zee. Niet gek, he?

Na flink gewinkeld te hebben hoort een terrasje pakken in Heraklion (de grootste stad op Kreta) er natuurlijk bij. Ziet het er niet schilderachtig uit?

Zo zaten we dus graag aan de bar, zowel overdag als 's avonds. En het liefst een milkshake drinkend overdag. De barkeeper vond het leuk om er soms alcohol in te doen. De lokale bevolking en de barkeepers hadden er lol in om ons steeds shots voor te zetten.

Onze Griekse 'vrienden' op Kreta waar we erg veel lol mee hebben gehad, vooral in de avonden.

Van links naar rechts: Vasilis (tevens barkeeper overdag), Andreas, Melissa, ik en Panajotis.

Natuurlijk moesten we ook nog even met Alexandros (barkeeper in de avond-/nachturen) op de foto. Tenslotte heeft hij ons elke avond gezien en gesproken aan de bar.

Ja, hier waren we alweer terug in Nederland. Afgelopen donderdag was het Bomme Berend in Groningen en toen hebben we natuurlijk even feest gevierd. Hier maakt Melissa kennis met het fenomeen Febo en kroketten.

En natuurlijk moet je als je in Nederland bent ook haring eten. Ik heb vriendelijk bedankt, maar mijn vader vond het geweldig dat er eindelijk iemand ook haring wilde eten.

Er was een taptoe in Groningen. Zo ook een fanfare op de fiets in klederdacht, hartstikke grappig. Mijn broer heeft even gevraagd aan deze oerhollandse dames of Melissa met hun op de foto mocht.

Tja, nu zullen de meeste Nederlanders denken: Wat is er nu bijzonder aan Melissa op de fiets? Ook dat is typisch Nederlands, wij fietsen, dus daar dan ook maar een foto van.

En helaas was het gisteren tijd voor het afscheid. Nog een laatste foto voor ze door de douane verdween.

Het was heel raar om me vanmorgen te realiseren dat we niet meer samen waren. Daarom moet ik snel naar Stuttgart!