De laatste dagen ben ik helemaal in mijn sas. Niet alleen omdat ik van de week alleen maar leuke berichten heb gehad, maar ook omdat de Olympische Spelen volop aan de gang zijn. Al maanden (serieus) heb ik me verheugd op 2 weken sport kijken en meemaken. Ik kan intens genieten van zo’n groot sportevenement. Al die dromen die waarheid worden of de droom die als een zeepbel uit elkaar spat. Want wat doet verlies pijn! Sport is emotie. En ja, ik pink ook weleens een traantje weg, ik kan me gewoon niet bedwingen.
Het leuke van de Olympische spelen is dat ik elke 2 jaar weer nieuwe dingen leer over bepaalde sporten. Vooral judo en zwemmen vind ik geweldig om naar te kijken, maar ik heb ook al heel wat honkbal-, beachvolleybal- en hockeywedstrijden gezien. Judo vind ik echt fascinerend, omdat het zo snel afgelopen zijn. Mooi om te zien hoe een judoka met 1 zwaai hun tegenstander zo met de rug op de mat kunnen drukken. Heel veel mensen vragen zich af of dat geen pijn doet, maar als judoka heb je daar echt valtechnieken voor geleerd. En van een beetje pijn gaat niemand dood, haha.
In ieder geval vind ik het hele evenement geweldig, het olympische vuur brandt ook in mij. De opening is altijd prachtig, veel amusement waarbij je de cultuur van het organiserende land meestal leert kennen en al die standaard officiële momenten. En het magische moment wanneer de vlam ontsteekt, dan weet je: ‚Let the games begin!’ De Olympische gedachte is misschien nog wel het mooist: ‚Meedoen is belangrijker dan winnen.’ Vertel dat maar tegen al die atleten die alleen komen voor het behalen van de gouden medaille…
Het leuke van de Olympische spelen is dat ik elke 2 jaar weer nieuwe dingen leer over bepaalde sporten. Vooral judo en zwemmen vind ik geweldig om naar te kijken, maar ik heb ook al heel wat honkbal-, beachvolleybal- en hockeywedstrijden gezien. Judo vind ik echt fascinerend, omdat het zo snel afgelopen zijn. Mooi om te zien hoe een judoka met 1 zwaai hun tegenstander zo met de rug op de mat kunnen drukken. Heel veel mensen vragen zich af of dat geen pijn doet, maar als judoka heb je daar echt valtechnieken voor geleerd. En van een beetje pijn gaat niemand dood, haha.
In ieder geval vind ik het hele evenement geweldig, het olympische vuur brandt ook in mij. De opening is altijd prachtig, veel amusement waarbij je de cultuur van het organiserende land meestal leert kennen en al die standaard officiële momenten. En het magische moment wanneer de vlam ontsteekt, dan weet je: ‚Let the games begin!’ De Olympische gedachte is misschien nog wel het mooist: ‚Meedoen is belangrijker dan winnen.’ Vertel dat maar tegen al die atleten die alleen komen voor het behalen van de gouden medaille…
Posts
No comments:
Post a Comment