Paniekzaaierij

De laatste jaren word ik niet vrolijker van het nieuws. Het is over het algemeen niet echt opbeurend. Het credo lijkt; Hoe negatiever, hoe interessanter. Tenslotte willen we ook niet alleen maar vrolijk nieuws, want dan valt ons leven tegen. Met al dat negatieve nieuws kunnen we namelijk denken: “Ach, mijn eigen leven valt eigenlijk nog best wel mee.” De mens zit best maf in elkaar.

Wat nog veel maffer is in de media is dat er nog een belangrijkere regel is: Paniekzaaierij! De hele dag krijgen we allerlei angstscenario’s voorgeschoteld. Een aantal voorbeelden:
- Het stijgende zeewater gaat overstromingen veroorzaken.
- De dreiging van terrorisme wordt steeds groter.
- Overgewicht leidt tot hart- en vaatziekten.
- Economische recessie kost banen.
Nou ja, goed, jullie snappen het wel.

Is het echt allemaal zo erg? Misschien wel, maar ik hoef er niet de hele tijd mee geconfronteerd worden. Ik heb geen zin om depressief te worden om alle dingen die kunnen gebeuren. Voor sommige dingen kun je jezelf beschermen, maar soms kun je dingen ook niet voorkomen. En daarom gaat veel nieuws bij mij het ene oor in en het andere weer uit. ;)

Geluidsoverlast

Sinds een paar weken zijn ze bij mijn ouders bezig met verbouwen. Er wordt een kamer en een serre aangebouwd. Dit levert een hoop troep en herrie op. We kijken achter in de woonkamer nu tegen een prachtig houten wandje aan. De eerste dag dat die er stond rook het ook echt naar hout in de woonkamer. Vorige week hebben ze de muur eruit gesloopt. Wat een kabaal! Als je nog op bed ligt of met school bezig wil, wordt je stapelgek van het geluid. Mijn moeder en ik zaten vorige week aan de eettafel een broodje te eten en we konden alleen maar naar elkaar gebaren. Mijn moeder is vorige week ook gek geworden van het geluid, dus nu probeert mijn vader rekening te houden met haar door alleen herrie te produceren als ze naar het werk is. Vandaag dus! Helaas had hij niet kunnen bedenken dat ik thuis zou zijn, dus ik ben gevlucht. Ik heb onderdak gezocht bij de buren van mijn ouders. Laten we hopen dat die geluidsoverlast gauw ophoudt. :D

Oud en taai

Mijn oma’s zijn allebei oud en taai. Verder zijn het sterke vrouwen met een grote dosis mentale kracht. Oma G heeft op dit moment pijn in haar darmen en oma vD kan eigenlijk niet meer lopen en wordt volledig begeleid. Een paar weken geleden werd oma G opgenomen vanwege haar darmen. Het was al snel duidelijk dat het erger was dan we konden vermoeden, maar ze komen er niet goed achter wat er aan de hand is.

Woensdag werden we opgebeld. De familie werd min of meer opgeroepen, het zou niet lang meer duren, want ze had zoveel pijn. Ze was er ook helemaal klaar voor om te sterven, want ze had van iedereen afscheid genomen de laatste week. De verwachting was dat ze de ochtend niet zou halen. Donderdagochtend was ze er gelukkig nog steeds en toen heb ik besloten nog even bij haar langs te gaan. Hulpeloos lag ze in bed en ze zag er niet goed uit. Ik heb haar geholpen waar ik kon en ik dacht: Het is goed zo. Vanochtend is ze weer fris en fruitig opgestaan en lijkt ze een behoorlijke opleving te hebben. Ze ziet het weer zitten.

Dit is vorig jaar november ook gebeurd met oma vD. Ook toen werd de familie opgeroepen en gelukkig leeft ze nog steeds. Ik vind het zo onwerkelijk. Blijkbaar stonden ze beiden bij de hemelpoort en was dat het ook niet. Ik weet het niet, ik vind het wel apart dat beide oma’s dit overkomt binnen een jaar. De geest blijkt het lichaam te kunnen overwinnen. Ik ben blij dat ze er nog zijn, maar het is wel schrikken.

Infraroodcabine

Aangezien ik misschien wel in de drukste week van het jaar zit qua school, ben ik aan het eind van de dag vaak flink moe. Gek laat ik me niet maken, ik weet al dat het gevraagde werk teveel is voor de tijd die ik heb. Dat scheelt enorm, want dan hoef je je al niet meer druk te maken. Toch heb ik doordeweeks dan wel een momentje van ontspanning nodig. En daar hebben we een infraroodcabine voor. Elke avond als ik in Leek ben, ga ik even relaxed tot mezelf komen in de infraroodcabine. Even een momentje voor rust. Zo kom ik al op slaaptemperatuur en dan kruip ik daarna lekker mijn bedje in. Elke dag verheug ik me daar op.

Bike back

Om niet altijd de brenger van slecht nieuws te zijn, moet ik natuurlijk ook positieve ervaringen toe vertrouwen aan mijn blog. Vorige week veel reactie gehad op mijn blog ‘Fiets foetsie’, vandaar maar even het vervolg. Vanmorgen dacht ik; Toch nog een keer zoeken. En ja hoor, daar staat die, alsof er niets mee gebeurd is. Netjes in het fietsenrek, slot om de fiets, alles zit er nog aan. Alleen was 1 snelbinder geknapt, verdacht. Maar inmiddels begin ik ernstig aan mezelf te twijfelen. Heb ik mijn fiets dan echt over het hoofd gezien? Hij stond er zo rustig bij, kon totaal niet aan hem merken dat hij iets heftigs heeft meegemaakt, haha. Maar goed, ik ben blij, my bike is back.

Psychologie Magazine

Eigenlijk had ik niet echt een tijdschrift wat ik heel graag lees. Er zijn veel vrouwenbladen die ik best leuk vind om door te bladeren, maar om ze nu in de winkel te kopen? Maar nu heb ik het juiste tijdschrift voor mijzelf gevonden: Psychologie magazine. Ik heb altijd wel interesse gehad in psychologie. Ik vind hoe mensen reageren, denken, voelen, enz. in bepaalde situaties een heel interessant onderwerp. Ik heb jaren geleden ook wel eens een soortgelijk blad gekocht, je leert er gewoon veel van en ga ik het fenomeen mens misschien een beetje begrijpen. (eugh, wat klinkt dat saai en irreeel) Dus nu ga ik elke maand naar de winkel, investeer wat geld en daarna word ik tijdens het lezen vanzelf wijzer (en misschien slimmer). Wat een simpel tijdschrift al niet kan doen.

Verslaafd aan thee?

Er is voor mij (bijna) niets zo prettig als het drinken van thee. Elke ochtend als ik wakker word, mag ik graag een pot thee drinken (alleen als ik 's morgens vrij ben dan) en elke avond rond koffietijd drink ik ook weer een pot thee. Daarnaast vaak ook nog als ik 's middags uit school kom. Oftewel, het is bijna altijd theetijd voor mij. Wie bij mij thuis is geweest heeft ook gezien dat ik veel soorten thee heb staan. Vaak weten ze dan nog niet eens wat er nog in de kast ligt. Ik denk dat ik 40 tot 50 soorten thee heb. Ik heb namelijk ook nog geen theesoort gevonden die ik niet lust. Als er op de reclame weer een nieuwe soort wordt geintroduceerd, neem ik die het liefst gelijk de volgende keer mee, zodat ik die kan proeven. Noemen ze dat verslaafd? :P

Fiets foetsie

Van de week vertelde ik al over het feit dat ik steeds de bus mis deze week. Dat komt ook, omdat ik me nu per stadsbus moet verplaatsen i.p.v. fiets. Mijn fiets is namelijk zoek. Er staan heel veel fietsen op het station in Groningen en ik zet hem altijd op ongeveer dezelfde plek. Alleen afgelopen maandag kwam ik op die plek en toen was mijn fiets foetsie. Ik ben werkelijk 10x langs die plek gelopen, maar fiets is nog niet verschenen. Dus ik denk dat die ‘geleend’ is. Best balen, want dit kost mij geld.

Grenzen van de mens

Soms denk je dat je de grens hebt bereikt, zowel lichamelijk als psychisch. Dan denk je; Ik kan echt niet meer. En tot je grote verbazing kan je dan nog weer een stapje verder. Vervolgens denk je weer dat het dan echt klaar is. En ja hoor, je kunt nog weer een stapje verder. Ik zat daar vandaag over na te denken en eigenlijk is dat heel bijzonder.

De grenzen van de mens zijn wat mij betreft onverklaarbaar te noemen. We hebben wel grenzen, maar we kunnen verder dan het moment dat we denken dat we niet meer kunnen. Is het dan zo dan onze geest ons voor de gek houdt? En waar ligt je grens dan? Is dat het moment waar je instort? Veel vragen waar ik wel eens over na denk. Ik vind het erg interessant, dit raadsel over de psyche van de mens. In ieder geval is een mens tot meer in staat dan dat hij denkt, als je maar wilt vechten. :D

Bus gemist

Ik lijk de laatste dagen een abonnement te hebben op de bus net missen. Dan kom je op het station van Groningen aan en vervolgens zie je de bus net vertrekken. Gisteren stond hij nog te wachten voor het stoplicht, maar je kunt er dan niet meer in. Vandaag stap ik de stadsbus uit en vervolgens zie ik de bus naar Leek wegrijden. Heel irritant! En serieus, hoe krijg je dat 2 dagen achtereen voor elkaar? My luck is gone. Normaal ben ik altijd op tijd. Morgen hoop ik dat de bus op me staat te wachten als ik aan kom. (Nou ja, eigenlijk hoop ik dat elke dag.) Misschien helpt het.

Het begint met taal

Sinds de eerste keer dat ik het reclamespotje in postbus 51 voorbij zie komen dat iedereen Nederlands moet spreken in Nederland, ben ik geïnteresseerd. Op dit moment zijn we op de opleiding ook veel met taal bezig. En zo ook de tweede taalverwerving, of te wel een taal aanleren die niet je moedertaal is. Dat is dus ook zo’n beetje de kern van het reclamespotje. En ik vind het goed dat hier aandacht aan besteed wordt. Het is belangrijk om de taal van het land waar je woont te spreken. Dat geldt overigens ook voor mezelf als ik in een ander land zou gaan wonen. Dit helpt gewoon om de algehele communicatie te verbeteren. Dus ik ben blij met de campagne. Check http://www.hetbegintmettaal.nl/

Diep in de zee

Vannacht reed ik dus terug over de dijk van Enkhuizen naar Lelystad. Het was gezellig, het was later dan gepland, maar gelukkig vind ik het heerlijk om ’s nachts te rijden. Maar ik reed over de dijk en het was best helder. Toch zie je bijna geen water om je heen. Ik zag alleen een zwart gat, maar dat zie je ook als je op de snelweg rijd. Je merkt dat het anders is, maar ik kan het moeilijk beschrijven. Ik zat op een gegeven moment wel te denken; “Je zal toch met je auto afwijken, door de vangrail gaan en op de bodem van het IJsselmeer belanden.” En plotseling begon ik dit liedje te zingen:



Oke, ik weet het, het is een meer en geen zee, maar ik vond het wel typisch dat ik zo’n liedje in mijn hoofd krijg. Een beetje absurd eigenlijk. Het klinkt in ieder geval wel gezellig zo op de zeebodem. :P