Teenage crush

Net bij RTL Boulevard gezien dat Boyzone weer terug komt met een nieuw album na 8 jaar afwezigheid. Nu hoor ik de meeste mensen denken: “Ja, nou en?” of “Wie zijn dat?”. Voor mij was Boyzone 12 jaar geleden echt een big deal. Ik was groot fan van deze boyband en spaarde alles van ze. Posters, videobanden, cd’s, enz.enz. Als er wat op tv was, dan nam ik het op. Nog steeds heb ik die hele verzameling, het is een deel van mijn verleden.

Ook ben ik in 1997 naar het concert geweest. Wat een heleboel gillende bakvissen. De enige manier om niet doof te worden is om heel hard mee te gillen. Ik stond zo’n 15 meter van het podium en daar was ik dus ook heel trots op. Het was wel cool om een keer te ervaren. Een aantal jaar ben ik groot fan geweest, maar op een gegeven moment zwakte het af. Ik heb dus niet gehuild toen ze in 2001 (?) uit elkaar gingen.

Nu hebben ze dus besloten om weer bij elkaar te komen. En ondanks dat dit verleden ver achter me ligt, veer ik toch nog even op als ik iets hoor over Boyzone. En blijf ik nog steeds graag naar Ronan Keating kijken. Tja, over sommige dingen uit je puberteit kom je misschien wel nooit heen…